چون حس مي کردم با تو عشق تو وجود من زنده شد
چون با وجود تو احساس مي کردم دوباره متولد شدم
يه احساسي که تو اصلأ شايد هيچ وقت نفهميدي يعني چه.
هرچي عشق واحساس داشتم به پات مي ريختم.تو هم تظاهر مي کردي يه وقت کم نياري.
به خاطر همين هر روز بيشتر از ديروز دلم برات تنگ مي شد.
اونقدر لايق دونستمت که دو دستي قلبم رو تقديمت کردم.
تو هم به اصطلاح نامردي نکردي.دودستي اونو چسبيدي و گفتي خوب ازش نگهداري مي کنم.مطمئن باش جاي خوبي سپرديش.هميشه مي گفتي من با همه آدم بدا فرق دارم.من مثل اونا نيستم.
مي دوني اعتماد کردن يعني چه؟اعتماد خيلي سخته خيلي.اونم توي اين زمونه نامرد.اما من به حرفات.به نگاهات وبه چشمات اعتماد کردم.
درست زماني که بهت عادت کردم بي احساسي رو تو وجودت ديدم. ديدم که کم کم داري روي تموم احساسات من پا مي ذاري.
ديگه باورت ندارم.نمي خواستم اين رو بگم...
اما تو رفيق نيمه راهي.بارها بهم ثابت شد.هر دفعه خودم رو دلداري مي دادم که همه چي درست مي شه اما نه تو هيچ وقت نخواستي من رو بفهمي چون هر وقت بهت احتياج داشتم...هروقت احساس تنهايي مي کردم وبه دلگرميت نياز داشتم پشتم رو خالي کردي و من رو تنها گذاشتي...اينه رسم رفاقتت؟!!
کاش مي فهميدي با قلبي که امانت گرفتي بد تا کردي.حالا مي دونم تو با همه آدم بداي ديگه فرق داري...آره فرق داري.همه ي آدم بدا قلب ديگران رو يه بار مي شکنن.اما تو روزي چند بار قلب من رو مي شکني.روزي چند بار من رو مي کشي و دوباره زنده مي کني.بارها رو قلب شکسته ام پا گذاشتي و له کردي و بي تفاوت گذشتي.
مي دوني چيه؟نه نمي دوني يعني هيچ وقت نخواستي بدوني.هيچ وقت حاضر نشدي حتي يه بار به خاطر کسي که هميشه به خاطر تو غرورش رو له مي کرد از غرور لعنتيت دست بکشي.ديگه مي خوام دوست نداشته باشم.شايد اينجوري يه ذره بتوني احساس من رو درک کني.نمي دونم...شايدم مثه بقيه چيزا از اينم خيلي ساده بگذري.اما اين رو بدون ...
نمي تونم ببخشمت